Terwijl Perigo door de deur van de zilvershop stapte, keek de zilversmid achter hem nog even snel de grauwe steeg in om te kijken of er niemand bijzondere interesse toonde in de entree van de man met de cape.
"Perigo, welkom.", sprak de dikke, kalende zilversmid nerveus. "Wellicht is het verstandig om de volgende keer dat je me met een bezoek vereert, via de achterdeur te komen. Dat valt minder op." Perigo, alias Marcus, trok vragend een wenkbrauw op terwijl hij zichzelf bediende van een kruik goedkope wijn. "Het zit namelijk zo,", begon Silaman nerveus lachend uit te leggen. "Dat er inmiddels erg regelmatig naar jou gevraagd wordt. En we hebben het idee dat alle personen waar jij contact mee hebt gehad de afgelopen maanden, in de gaten gehouden worden. Ik dus ook." Perigo, die inmiddels bij het miezerige haardvuurtje was gaan zitten, schoot onmiddellijk rechtop bij het horen van deze woorden. "Wie zijn het? Darromar Daggers? New Tethyrian Front? Of handlangers van Mendelsohn?", gromde Perigo dreigend. "Nee, nee. Geen van allen. Mendelsohn en het NTF weten volgens mij niet eens van jouw bestaan af. Het is volgens mij volk van buiten de stad.", Silaman zweette behoorlijk en Perigo kon de angst die van deze man af kwam bijna letterlijk ruiken. De dikke zilversmid plofte hulpeloos in een stoel neer, tegenover Perigo en greep zelf ook een kelk wijn uit de fles. Perigo wachtte onopvallend met het nemen van eerste slok, tot Silaman zijn kelk half had geleegd.
"Heb je ze zelf ook al gezien, Silaman?", vroeg Perigo aan de bange zilversmid.
De zilversmid slikte ongemakkelijk: "Helaas wel, een dag of drie geleden kwamen ze met zijn vieren mijn shop binnen. Allemaal compleet gekleed in zwart leren armor. De grootste van het stel was ook waarschijnlijk hun leider, gezien hij het woord nam.", Silaman slikte weer ongemakkelijk en dronk in één teug zijn restant wijn op. Vervolgens schonk hij zichzelf weer bij en vervolgde zijn relaas: "Ze waren zeker niet uit deze buurt afkomstig. En hiermee bedoel ik, dat ze niet uit Amn, Tethyr of Calimshan kwamen. De huid van die vier sinistere mannen was namelijk in en in wit. Hierdoor stak hun gezicht sterk af bij het ravenzwarte haar en de bijna zwarte ogen, die ze alle vier hadden. Ze leken zelfs zoveel op elkaar dat ze tweelingbroers zouden kunnen zijn." "Een vierling dus?", corrigeerde Perigo retorisch. "Ja, een vierling of wat dan ook.", verbeterde Silaman zichzelf terwijl hij met zijn schort het zweet van zijn voorhoofd veegde.
"In ieder geval, ze kwamen mijn shop binnen en ik voelde meteen dat het mis was. Jij weet ook dat ik behoorlijk wat slijk der aarde binnen heb gehad in mijn dagen, maar wat deze vier mannen uitstraalden, had ik nog niet eerder mee gemaakt.", Silaman leek naar woorden te zoeken en vond deze pas, toen hij zijn kelk weer voor de helft had leeg gedronken. "In ieder geval, drie van de vier verspreidden zich door mijn winkel en begonnen nonchalant wat spullen te bekijken. De man die waarschijnlijk de leider was, liep steevast op mij af en vroeg mij botweg: 'Ken jij ene Perigo? Of ene Orrimblade?' Van die tweede had ik nog nooit gehoord, dus dat was makkelijk. Maar toen ik even aarzelde met mijn antwoord, greep hij mijn schouders vast en keek met zijn gitzwarte ogen recht in de mijne.", inmiddels hadden zich kleine ringen van vocht onder Silaman's ogen verzameld. Perigo haalde diep en ongerust adem: "Wat heb je geantwoord, Silaman?" De zilversmid keek Perigo recht in zijn ogen, terwijl er twee tranen langzaam langs zijn wangen naar beneden gleden. "Ik heb nee gezegd. Dat ik nog nooit van beide mannen gehoord had. Alleen, de man leek recht in mijn ziel te kunnen kijken en in zijn ogen vond ik alleen maar leegte. Dit heb ik nog nooit mee gemaakt.", Silaman liet nog een paar tranen over zijn ronde wangen rollen en blubberde toen uit: "Perigo, ik ben in heel mijn leven nog nooit zo bang geweest! En dat alleen maar doordat de man mij aankeek. Het leek wel alsof liegen geen zin had, want de man sprak ijzig: 'Als hij hier weer komt, informeer je me. Misschien dat ik je ziel dan niet in stukken scheur.' Hierna liepen ze weg en gooide de laatste nog een stuk zilverwerk, waarmee hij stond te spelen, op de grond. Het waren duivels zeg ik je! Duivels!", hierna barstte Silaman als een klein kind in huilen uit. Perigo deed zijn best om Silaman tot kalmte te manen en dit lukte hem alleen met nog een paar keer de kelk met wijn vullen, die de dikke huilende zilversmid vervolgens blubberend leegdronk. Inmiddels kon de zilversmid weer fatsoenlijk ademhalen en Perigo, maakte van de gelegenheid gebruik: "Hoe moest je die mannen dan informeren?"
"Dat is het ergste,", de stem van Silaman vertoonde weer paniek. "Dat hebben ze me nooit gezegd. Dus ik kan ze niet eens vertellen dat je bent geweest. Al zou ik willen dan kan ik mijn ziel nog niet redden" Perigo had wederom wat tijd en wijn nodig om de man voor een tweede keer tot rust te manen. Pas wanneer Perigo de man tot drie keer toe heeft toegezegd dat hij dit zal oplossen en dat Silaman echt veilig is, kan hij Silaman aanspreken op de uiteindelijke reden waar hij dit bezoek aan dankt.
"Silaman, ik ben hier om een andere reden. Het betreft je neef Mehm.", bijna blij dat het onderwerp eindelijk is veranderd, lijkt de dikke zilversmid enigszins op te leven.
"Mehm is aangesloten bij de duty guards, nietwaar?", vervolg Perigo. Na instemmend knikken van de zilversmid, kijkt Perigo goedkeurend: "Ik heb een gunst van je neef nodig en daarbij kun jij me helpen."
"Wat voor gunst kan mijn neef jou nu verschaffen? Die slapjanus." "Ik heb er belang bij dat een aantal mensen ongezien door de volgende controle komt, wanneer Mendelsohn weer in het openbaar spreekt. De zaken die zij willen verhandelen op het Plein, moeten niet gecontroleerd worden.", Perigo zag aan de blik van Silaman, dat deze op het punt stond om te vragen waarom zo'n druk plein aangewezen werd als plek voor een ruil. Perigo smoorde de vraag in de kiem, door indringend zijn hand voor de mond van de zilversmid te houden. "Waarom, wie en waarvoor zijn geen vragen voor dit moment, grote vriend. dat het op het grote plein, tijdens de toespraak moet gebeuren, is hetgeen dat telt." Na deze woorden, keek Silaman even naar de grond, overpeinsde iets en sprak toen: "Mehm heeft bij nog een behoorlijke schuld uitstaan. Ik heb ooit een paar geldschieters van zijn nek af gehaald door een gokschuld voor hem in te lossen. Mijn neef kan nog steeds niet met geld omgaan en zal er dus wel oren naar hebben als ik hem het grootste deel van die schuld kwijt kan schelden. Als jij het tijdstip noemt, zal ik het regelen.", de zilversmid leek blij dat hij eindelijk iets terug kon doen voor de man die maanden geleden zijn leven had gered.
"Het tijdstip zal ik je binnenkort laten weten. Een kleine jongen zal bij je aankomen en aangeven dat de nieuwe lente vroeger komt dit jaar. Als jij hem een zilveren taling geeft, zal hij je de datum doorgeven, zodat jij Mehm kan vragen om een oogje dicht te knijpen bij de controles. Je kan je neef vertellen dat de mensen met wie ik reis, overgeslagen kunnen worden bij de controle.", Silaman knikte kort bij de laatste instructies van Perigo.
Perigo zette zijn kap van zijn cape weer over zijn hoofd en liep langzaam naar de achterdeur, toen zijn aandacht werd afgeleid door een zilveren ketting die aan een spijker in de muur achter in de winkel was gehangen. Gefascineerd bleef hij bij de ketting staan. "Silaman, je reputatie als de meest kuise zilversmid van Darromar begint te brokkelen. Deze ketting is niet gepoetst.", Perigo wees op de ketting met de zwarte smetvlekken en keek afwachtend naar Silaman. De smid begon spontaan weer hevig te zweten en te trillen. "Dat is het stuk. Het stuk waar die kerel mee stond te spelen, toen ze hier waren! Die zwarte vlekken zitten erop vanaf het moment dat hij het zilver had aangeraakt. En wat ik doe of probeer. Ik krijg die smet er niet af. het komt steeds weer terug."
Perigo, graaide de ketting van de muur en bekken deze minutieus. Toen hij de ketting in elkaar vouwde, raakte de schakels elkaar en brachten de zwarte vlekken een patroon naar voren. Het patroon leek op de ruwe versie van een klauwachtige duimafdruk.
"Silaman, vernietig deze ketting. Smelt hem en gooi het zilver dat hiervan overblijft eerst in heilig water voor een dag. Dan begraaf je het zilver op het kerkhof achter de tempel van Torm.", de stringente opdracht van Perigo maakte Silaman zo mogelijk nog angstiger. "Is het ernstig?", was het enige dat de zilversmid kon uitbrengen.
"Niet voor jou.", gromde Perigo. "Ik denk dat ik iemand boos heb gemaakt toen ik zijn huisdier uit zijn lijden verloste. Zeg maar een hond met hondsdolheid.", Perigo draaide zich voor een laatse maal naar de Zilversmid, wees op de ketting en zei: "Doe het. Zo snel mogelijk!"
Vervolgens liep hij de zilvershop uit via de achterdeur; op weg naar zijn tweede bestemming van vanavond.
De zilversmid gooide nerveus de zilveren ketting in een gietijzeren beker en rakelde het vuur van zijn zilveroven op...
_________________ Carpe DM
|