Vanuit verlichtte ramen klonk het hese gezang dat nu als een deken over de naderende avonturiers viel. De valse klaagzang liet geen van de stervelingen onberoerd.

Met slechts een handgebaar gaf Calahir te kennen dat hij op verkenning uit zou gaan. Eenmaal bij de kerkdeur gaf de dief aan dat het gezang afkomstig moest zijn van slechts een persoon.
De dief trok langzaam en voorzichtig de deur op een kier en sloop de gebedsplaats binnen, op de voet gevolgd door de overige avonturiers.

‘Have pity for the sacriligeous soul having defouled this place of worship’, mompelde Devian de priester terwijl hij het interieur van de kerk aanschouwde. De kerk bood een trieste aanblik, ontheiligd door diepe onmenselijke krassen in het altaar en aan de muren, temidden van een ravage van omgetrokken vuurkorven en omgeslagen banken en bidstoelen. Vlak voor het bekraste altaar bleek een groot gat in de houten vloer gemaakt te zijn. Wat er zich in het gat bevond kon geen van groepsleden nog zien.

Links en rechts van de ingang onderzocht Calahir de dichtstbijzijnde deuren naar overige vertrekken. Terwijl de anderen nog bijkwamen van de onthutsende aanblik van de kerk sloeg plotseling een deur open waar Calahir zijn oor te luister had gelegd.
‘You’re mine! Trespasser!’ klonk een onaardse stem in gebroken common. Meteen hierna stond Calahir verstijfd in de deuropening.
‘Undead!’ schreeuwde Estlyn en stormde naar voren. Op hetzelfde moment sloegen de overige deuren eveneens open; nog meer ondoden.
De priester Devian Padlock twijfelde geen moment en riep het licht van zijn God aan. “Be blinded by the Grace of The Morninglord.” Drie van de vier ondoden spatten uiteen bij het aanschouwen van de pure licht dat in volle glorie uit het holy symbol van de priester schoot.

Nadat de rust enigszins was weer gekeerd besloot Devian het zwarte gat nader te onderzoeken. Echter nog voordat de priester bij de rand van het gat is aangekomen zakte hij pardoes naar de lager gelegen verdieping. Met een katachtige reactie wist Calahir de priester vast te pakken en uit het gat te trekken.

Archana was intussen voorzichtig naar het altaar gelopen waar zij een pagina vond uit het zogenaamde Liber Blasphem. Na nader onderzoek bleek dat de pagina een fragment was hoe een Blaspheem te creëren. De wizard wist te vertellen dat een Blaspheem alleen kan worden uitgevoerd op een familielid, waarna het gecreëerde wezen als het ware een smet overbrengt op zijn nabije omgeving. Al snel werden de link gelegd tussen de plaag van zombies en de Liber Blasphem.

Terwijl de magiër zich ontfermde over het onderzoeken van de Blaspheem theorie, deden Deron en Devian een laatste gebed voor de gevallen paladin. Calahir ontdeed Estlyn van haar persoonlijke eigendommen om deze op een later tijdstip over te dragen aan de daartoe bestemde paladin order.

Tempest hield tijdens dit alles de wacht en hoorde opeens vanuit het zwarte gat gestommel. De barbarian ontstak een fakkel en wierp deze de donkerte in. Niet snel daarna bulderde een onaardse stem: ‘Father!’, waarop de stem van de oude priester klonk ‘ Yes, my son.’
Het leek de avonturiers steeds duidelijker te worden. De oude priester had zijn zoon hoogstwaarschijnlijk opgeofferd en via het ritueel uit de Liber Blasphem veranderd in een Blaspheem. De Blaspheem was op zijn beurt de oorzaak van de ‘ziektegolf’ die de ondoden voort had gebracht. En nu was het aan de avonturiers om een einde te maken aan de bron van dit alles. Zodoende werd er door Calahir een tweede weg naar beneden gezocht. Al snel vond de dief een verborgen trap naar de beneden verdieping.

Calahir, Devian Rev en Archana zouden naar beneden gaan terwijl Tempest en Deron boven een oogje in het zeil zouden houden.
Opnieuw deed Calahir zijn werk als scout en leidde de groepsgenoten naar de benedenverdieping. Ondertussen had de fakkel die door Tempest naar beneden was geworpen een fikse brand doen ontvlammen, waardoor een laaghangende rookwolken hier en daar het zicht ontnamen.

Nadat Deron eveneens een searing light had uitgesproken leek het tij te keren. Devian wendde zich nogmaals tot zijn god en turnde de zombie die eens Fendrik was geweest en Tempest de barbarian sloeg in een rage de gemuteerde zoon in twee stukken. Hierop kwam de oude priester aangesneld om vervolgens te worden opgevangen met een lightning breath weapon van Archana en een allesvernietigende klap van de in rage zijnde Tempest.

Calahir had zich intussen een weg gebaand naar een overhangende flonder die hem niet eerde was opgevallen. Volgens Madame Eva, zo dacht hij, zou het amulet van de Ravenkind op het hoogste niveau van de kerk moeten liggen. Na lang zoeken vond de dief inderdaad het amulet.

De groep besloot terug te keren naar het dorpsplein. Nu de directe dreiging van de zombies enigszins verholpen was, moesten de burgers hun dagelijkse leven weer oppakken. Onderweg naar het plein bleek dat alle zombies inmiddels waren uitgeschakeld.

Eenmaal terug in de taveerne stelt Devian voor dat Ismark, de zoon van de overleden burgomeister, zijn taken oppakt. Na enige overreding wijst de kersverse burgomeister Marovin aan als nieuwe dorpspriester en wordt er na overleg met Treena Kolepna voor gezorgd dat de overleden stadsvader een begrafenis krijgt die een burgomeister betaamd.

Als de groepsgenoten alle informatie over het ravenkind amulet bij elkaar hebben gelegd komen ze tot de volgende conclusie: voordat het amulet gebruikt kan worden dient het gebond te worden. Het amulet zou de voorganger geweest zijn van het Raven symbol en in het bezit zijn geweest van Lugdana, een van de eerste hedonisten van Barovia. Volgens de overlevringen zou het amulet geschonken zijn door een Celestial Raven of een Angel en maar met een doel… het elimineren van vampieren. Nog altijd wordt het symbool verafschuwt door vampieren.

Het amulet kan slechts op een manier gebond worden en dat is door acht uur lang op een bepaalde plek te bidden met het item in de hand. Tevens moet er een minimale waarde van 1500gp geofferd worden.

Na informatie te hebben ingewonnen over het bestaan van fairies in de omgeving van Barovia wordt besloten de nimf Valicia te bezoeken. Voor zover bekend is dit de enige fairy die in de buurt van Barovia is gesignaleerd. De avonturiers besluiten de volgende ochtend richting de Swalich Woods te trekken waar Valicia haar thuis zou hebben.