|
|
 |
| |
|
|
|
|
|
|
The Search For The Sunsword |
|
|
| |
| Het was duidelijk dat de groep niet zomaar terug kon gaan naar de herberg om verder te gaan slapen, aangezien de monnik-ghoul zojuist opnieuw het graf was ingevlucht. Deze ondode moest worden vernietigd of anders zeker worden verjaagd om te voorkomen dat er nog meer slachtoffers zouden worden gemaakt in Barovia.
En zo maakten Tempest en Calahir zich klaar om aan een touw, vastgemaakt aan een grafsteen, zich omlaag te laten zakken het graf in. Even later volgde de rest van de groep.
De ruimte onder grafsteen bleek groter dan verwacht. Het gat omlaag eindigde in een gang, die weer uitkwam op een onderaardse ruimte. Het eerste dat opviel was de stank die niet te harden was. De stank bleek afkomstig van menselijke lichamen, aangevreten, half in de grond getrapt en in staat van ontbinding. Calahir, al op onderzoek uit, vond een lichaam van een overleden man die nog het meest intact was.
Opeens begon zijn rapier zachtjes op te lichten, een teken dat er ondoden in de buurt waren! Hij waarschuwde de rest van de groep en iedereen was nu op zijn hoede. Even verderop in de grot lagen er drie doodskisten, waarvan er eentje geopend was. In deze kist lag rotzooi waar een smerige walm vandaan kwam. |
| Devian, sprak een “Detect Undead” uit en keek om zich heen. Toen hij uiteindelijk omhoog keek, zag hij de oorzaak van het oplichten van Calahirs rapier; de ontsnapte monnik-ghoul! Op dat moment liet de ghoul zich vallen op Tempest. Gelukkig wist Tempest op wonderbaarlijke wijze de klauwen te ontwijken. Dit keer was de groep beter voorbereid dan tijdens het eerste gevecht. Nadat een paar flinke klappen waren uitgedeeld, wist de ghoul, ondanks zwaargewond, alsnog vliegensvlug de groep te ontvluchten…
Calahir concentreerde zich hierna op de drie kisten en begon deze te doorzoeken op kostbaarheden. Even later hield hij triomfantelijk een staf omhoog, waarop de woorden “Milosh Wand” stonden. Verdere bijzonderheden werden er niet gevonden. Hierop besloot de groep weer omhoog te gaan en het meest intacte lichaam van de dode man werd meegenomen. |
 |
|
| Eenmaal terug in herberg vroeg Devian aan de herbergier of hij de overleden man kende. Het bleek om een dorpeling te gaan, die als een van de meer dapperen, op onderzoek was gegaan naar de oorzaak van de ondoden plaag, maar nooit was teruggekeerd. Calahir vroeg aan de herbergier of de naam Milosh hem bekend voorkwam.
Ook hierover wist de herbergier iets te vertellen. Hij wist te vertellen dat Milosh onlangs in deze herberg had geslapen en op doorreis was. Tijdens gesprekken met Milosh had deze het over onderwerpen als het beheersen van water e.d. gehad. Wellicht dat Milosh een hydromancer zou kunnen zijn? Tenslotte wist de herbergier nog te vertellen dat Milosh een boek had achtergelaten en dat hij dat waarschijnlijk nog wel zou komen ophalen.
Nadat de groep weer had bijgeslapen en was bijgekomen van het nachtelijke avontuur, maakte zij zich klaar voor het volgende avontuur: De zoektocht naar Het Sunsword. Het was al bekend dat dit zwaard zich bevond in het woud waar de bosnimf Valicia leefde. |
 |
Na een korte tocht leidde Calahir de groep het woud in langs een pad dat zou moeten leiden naar de open plek waar Valicia zou wonen. Even later werd de groep opgewacht door een woud elf, die de weg versperde en die ons bars vroeg wat we hier kwamen doen. In een kort gesprek werd ons duidelijk gemaakt dat we hier niet welkom waren (tijdens dit gesprek bemerkte Calahir dat ergens in het struikgewas iets wegschoot. De groep was dus niet alleen!).
Toen het duidelijk bleek dat de groep niet zomaar zou weggaan, vielen opeens twee grote wolven de groep aan. Ook de woud elf trok een greatsword en viel aan. Vrij gemakkelijk wist de groep, de woud elf en een van de wolven te verslaan. Helaas wist de andere wolf te ontsnappen. De verslagen woud elf werd verbonden om te kunnen worden ondervraagd. Maar wat de groep ook probeerde, van intimidatie tot zelfs het steken van een dolk in het been van de elf (tot groot ontzet van Devian!) bracht de elf niet aan het praten. Uit woede, gaf Tempest de elf een enorme vuiststoot tegen z’’n hoofd, die hierop levenloos ter aarde stortte. Het doel was geweest de elf bewusteloos te slaan, maar Tempest kon zijn kracht niet beheersen en had de elf dood geslagen. Een wolvengehuil klonk even later ergens vanuit het woud…
De groep vervolgde zijn weg. Even later klonk er opnieuw geritsel in het struikgewas en werd de groep opnieuw aangevallen door wolven. Ditmaal waren het er vier. |
|
| Twee van de vier wolven vielen de groep aan op hun achterposten en waren gewapend met greatswords! Het kostte de groep ditmaal flink meer moeite om deze vier monsters te verslaan! Uiteindelijk lukte dit wel, maar vraag niet hoe! De groep was na dit gevecht flink gewond geraakt en bijna alle spreuken waren verbruikt!
Na kort overleg werd besloten alsnog door te gaan aangezien Calahir bijna zeker wist dat het niet lang meer zou duren voordat de open plek zou worden bereikt. En even later werd inderdaad een open plek zichtbaar waar twee enorme eikenbomen stonden.
Vanachter de struiken kwamen opnieuw wolven tevoorschijn met getrokken greatswords. Ditmaal waren het er twee in aantal (gelukkig!).
De groep had deze keer minder moeite om deze tegenstanders te verslaan. Archana liep na het gevecht om de bomen heen en zag toen een grotingang. Hier moest Valicia dus wonen! |
 |
|
 |
In het midden van deze ingang was een pilaar van transparant lichtgevend groen geplaatst. Tempest ging als eerste de grot in en stond opeens oog in oog met een enorme wolf, bewapend met een enorm greatsword! Dit moest de leider zijn! Tempest twijfelde geen moment en gaf het monster een enorme klap met zijn greataxe. Het monster reageerde hierop met twee enorme klappen, waarvan één met de greatsword. Tempest was meteen gestunned.
Archana reageerde hierop door haar breathweapon te gebruiken. Dit had niet het gewenste effect. De lightning werd letterlijk de lichtgevende pilaar ingezogen. Door de klap die dit teweeg bracht, werd Archana gestunned.
Gevyen sprak hierop onmiddellijk een “Searing Light” uit op het grote monster en deze stortte met een enorme brul ter aarde. Rev sloeg onmiddellijk het hoofd van het monster eraf; better save than sorry!
Opeens kwam uit het uiteinde van de grot Valicia te voorschijn. Deze zag er niet zo uit als nimfen normaliter in de legendes werden omschreven. Haar gezicht was wreed en verwrongen. |
|
| Op het moment dat Deron haar aankeek, verstijfde hij onmiddellijk en was ook hij stunned. Toen Valicia zag hoeveel mensen haar grot waren binnen gedrongen, leek ze iets van haar af te gooien, dat tot op dat moment was onderdrukt. Wanneer een levend wezen haar nu zou aanschouwen, zou deze voor altijd blind zijn. Zo groot was de kracht van een bosnimf.Tempest, eindelijk verlost van zijn stun, uitte een enorme brul en stormde op haar af. Onaangetast door haar verschijning, begon hij wild op haar in te hakken. En het duurde dan ook niet lang of hij had haar gereduceerd tot een bloedig hoopje pulp.
De groep moest nu als laatste actie het Sunsword zien te vinden dat ergens in deze grot zou moeten liggen. Calahir was al bezig met alles te onderzoeken. Toen Deron een “detect magic” uitsprak over een poel met water dat zich achter in de grot bevond, lichtte er iets op achter in deze poel. Archana ontdeed zich van haar harnas en dook toen het water in om het voorwerp op te halen en kort daarna verscheen ze weer boven water met een zwaard in haar handen: Het Sunsword!!!
Zowel het Ravenkind amulet als het Sunsword waren nu teruggevonden door de helden. Beiden artifacts waren echter dormant en konden alleen binnen castle Ravenloft worden geactiveerd. De woorden van madam Eva klonken opnieuw door de hoofden van de helden: |
 |
Ravenkind amulet
• You must bring the symbol to the place where the officers of the king upheld his word.
• Look beneath the main floor of the castle in a place of shadow and despair. |
 |
Sunsword
• To wake it bring it to the dizzying height, that all loath to climb.
• The castle highest tower, where the road winds ever upwards may yet pierce the clouds that shrouds the sun.
De groep moest nu opnieuw castle Ravenloft zien te bereiken, ditmaal zonder de hulp van een koets met snelle paarden. Er moest een andere manier zijn. Het was immers Sir Yurin, Knight of the Raven, ook ooit gelukt het kasteel ongemerkt binnen te glippen… |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
